زندگی کردن در گذشته_اشتباه کردن_سرزنش کردن

🌍 من همیشه خدمت دوستان این مطلب را می گویم که 

اگر شما سراغِ 20 تا اشتباه بزرگِ زندگیِ خود بروید 

و نگاه کنید در زمانِ اشتباه 

چه علم و اعتقادی داشتید؟!

چه آگاهی ای داشتید؟!

چه احتیاجی داشتید؟!

چه احساسات و عواطفی داشتید؟!

غالب اوقات به خاطرِ اشتباهی که شده 

خودتان را به راحتی می توانید ببخشید . 

شما یک روزی درباره یک موضوعی 

با توجه به احساستان ، احتیاجتان و آگاهیتان تصمیم گرفتید 

و آن تصمیم  

مالِ یک آدمِ دیگری است

شما در زمانی که آن تصمیم را گرفتید 

یک موجودِ دیگری بودید 

از آگاهیِ کنونی 

از تجربه کنونی 

و از تغییراتِ کنونیِ خودتان خبر نداشتید 

و سرزنش کردنِ خود 

بابتِ تصمیماتِ اشتباهی که در گذشته گرفته ایم 

غالب اوقات یک بهانه ای است 

برای آزار دادن و آسیب زدن به خودمان

و غالب اوقات نتیجه یک پدر و مادری است که 

اصولاً سرزنش کننده 

و پر از توقع و انتظار بوده اند 

بنابراین آن ها این مسئله را در وجودِ ما کاشته اند 

و حالا ما با خودمان داریم این کار را می کنیم . 

بنابراین اینکه شما کارهایی را در گذشته کرده اید 

که ای کاش نمی کردید 

را می شود فهمید 

ولی باید یک بار برای همیشه بگویید :

" این کار شد که شد 

اصلاً اشتباه شد 

من یک موجودِ ناقصی هستم 

مثل همه موجوداتِ دیگر  

که همیشه اشتباه کرده ام و می کنم 

و از این به بعد هم اشتباه خواهم کرد "

چون این نگاهِ کمال پرستانه و این خودخواهی به این معنا که 

"من چرا این اشتباه را کردم" 

اینها بسیار ویرانگر و خطرناک هستند 

و به همین جهت است که آدمِ سالم 

ده ها و صدها اشتباه کرده است

به اشتباهِ خود پی برده است 

اشتباهِ خود را پذیرفته است

و آن را پشتِ سر گذاشته . 

و همانطور که همیشه گفته ام 

"از گذشته باید آموخت 

نمی شود به آن آویخت" 

دکتر فرهنگ هلاکویی

احترام و اطاعت

🌏 وقتی انسان  در دنیا واقعیت را می کُشد

حقیقت را می کُشد

محبت را می کُشد  

عدالت را می کُشد

ادعایِ چه چیزی را می تواند داشته باشد ؟  

وقتی من به این کاری ندارم که 

یک مطلبی درست است یا غلط 

خوب است یا بد 

فقط به این خاطر که 

پدرم فلان حرف را زده است 

از آن اطاعت می کنم 

ادعای چه چیزی را می توانم داشته باشم ؟ 

مگر پدرانِ ما چه کرده اند؟ 

با یک کسی هم خوابه شده اند 

این کار مثلاً افتخار بزرگی است ؟ 

خیلی کارِ سنگینی کرده اند ؟ 

بعد خودشان خواسته اند فرزند داشته باشند 

که برای خودشان خوب بوده 

و بعد کار کرده اند 

که برای خودشان هم باید کار می کردند 

و خرج کرده اند 

و الان انتظار فرمانبرداری دارند ؟ 

دورانِ یک چنین بردگی و بندگی و حقارتی به سر آمده است . 

خوشحال میشوم وقتی میبینم که 

بچه ها در چنین شرایطی

یاغی می شوند 

خوشحال میشوم که 

رویِ پایِ خودشان می ایستند 

و خوشحال میشوم که 

به یک چنین دورانی نه می گویند  

و بعد هم اصلاً مهم نیست که 

چنین افرادی با شما قهر کنند 

چه بهتر که قهر کنند 

وقتی قهر می کنند 

فشارشان 

حرفشان 

و گوشه و کنایه شان کمتر است 

و به همین جهت است که 

صاحبانِ قدرت همین کار را می کنند 

یا قهر می کنند 

و یا آدم را حذف می کنند 

برای اینکه از این طریق است که می توانند 

وجودِ خودخواهِ خودشان را یک مقداری آرام کنند 

و می دانم این نه گفتن به گونه های مختلف 

هر اندازه که آگاه و دانا باشی 

هزینه و درد دارد 

ولی چاره ای غیر از این نیست . 

به همین جهت است که 

اگر از من شنیده باشی 

من تنها جشنی را که برای کودکان بیش از همه قائل هستم 

روزی است که 

اولین بار به پدر و مادر می گویند 

"نه" 

این جشن دارد 

برای اینکه می گوید 

من غیر از تو هستم 

و من یک موجودِ منحصر به فردی هستم که قرار است 

خودم بشوم 

من قرار است مثل یک دانه بادام یا سیب یا پرتقال

تبدیل به همان درختِ بادام یا سیب یا پرتقال بشوم 

من قرار نیست که هیچی نباشم 

و بعد تمام عمرم کوشش کنم 

که آنچه که هستم نباشم 

و چیزی باشم که شما می خواهید 

که هر گز هم شدنی نیست 

مثلاً من درخت سیب هستم 

و شما دلتان بخواهد من پرتقال باشم 

فقط من و خودتان را اذیت می کنید 

و آزار می دهید . 

این نه گفتن 

و این استقلال و آزادی و فَردِیَت

با وجودیکه بسیاری از اوقات هزینه اش سخت و سنگین است 

اما ارزشش را دارد .

دکتر فرهنگ هلاکویی