🌏 مطالعه ای در آمریکا انجام گرفت درباره
آدم های بسیار موفق
و آدم های بی خانمانی که
نه به دلیلِ حوادث
بلکه به دلیلِ انتخاب های خودشان بی خانمان شده بودند
و از دو گروه خواسته شد
50 مورد از چیزهایی که در زندگی برایشان مهم بود را
رویِ کاغذ بنویسند
پس از اینکه این کار انجام گرفت متوجه شدند
45 مورد از موضوعاتی که هر دو گروه نوشته اند
مشابه و مثلِ هم است
فقط با این تفاوت که
آدم های موفق
موضوعِ درس یا کار یا ورزش یا رابطه یا سلامتیشان
جزءِ ده تایِ اول بود
اما کسانی که بی خانمان شده بودند
درس و کار و موضوعاتِ مهمِ دیگر
در اولویتهایِ مثلاً 37 یا 42 یا 43 قرار دارد
و چون هیچ کس نمی تواند
در روز بیش از 20 کار و فعالیت را انجام دهد
آن آدمِ موفق 20 سال است که کتاب خوانده
و آن شخصِ بی خانمان 20 سال است که
یک صفحه کتاب هم نخوانده است
آن آدمِ موفق 20 سال بی وقفه کار کرده
و آن شخصِ بی خانمان در ظرفِ 20 سال
یکسال هم کار نکرده است و...
ولی وقتی آن آدمِ موفق و آن شخصِ بی خانمان می نشینند
و با هم حرف می زنند
هیچ اختلافِ نظری با هم ندارند
مثلاً هر دو معتقدند که
درس خوب است
ورزش خوب است
مطالعه خوب است
انسان حتماً باید کار کند
باید روابطش درست باشد و...
اما موضوعی که باعث شده
یکی از اینها موفق و دیگری بی خانمان بشود
موضوعِ اولویت ( priority ) و جدولِ ترجیحات است.
بنابراین تمامِ مسئله زندگی این است که
ما بتوانیم
مسئله ای که اول است را
بگذاریم اول
و روزی از پا در می آییم که
چیزی که اول است را بگذاریم دوم .
دکتر فرهنگ هلاکویی
